LUCUNS et LUCUNTER

LUCUNS et LUCUNTER

vox vet. pro dulcio vel placenta ex Graeco γλυκαντὴο, ut laena, ex χλαίνα. Festus, Lucunter, genus operis pistorii: Vide Salmas. ad Lamprid in Heliogab. et supra, ubi de Duictis. Hinc lucunculi, apud Stat. l. 1. Sylv. 6. v. 17. ubi de donis Saturnalitiis,

Molles Caioli, lagunculique:

ad quem locum vide Hadr. Turneb. l. 18. c. 20. Petrum Colyium ad Appulei l. 10. Casp. Barth. Ammadvers. Statianis. etc.